Salemmarikoem allemaal,

Hier dan eindelijk weer eens eenstukje schrijvenvanuit Marokko met een kleine update,....Ik kom net terug van de luchthaven, en zit nu op mijn kantoortje achter mijn computertje,.. het is nog vroeg, ik schat een uurtje of kwartover 7 in de ochtend, dus nog een hele dag voor me en dus nog lekker rustig ophet kantoor, alhoewel de Aman van de naastliggende moskee, al luidkeels zijn gebed denkt te moeten brullen door de luidsprekers,... (mijn god, geen haan enMohamed Ali die er op dit tijdstip toch naar kraait!..pff) Ik roer in mijn kopje sterke nous nous (isMarokkaanse espresso) enwrijf in mijn ogen,...Ik ben een beetje moe en mijn hoofd voelt aan alsof mijn hersens in een dikke marinade van stroop ligt!
Ik hadnu eigenlijk druk achter de weekrapporten en administratie moeten zitten, maar het lukt me maar niet me te concentreren.Telkens als ik er aan begin dwalen mijn gedachten toch weer af naar vannacht, dus tja dan nu mijn tijd maar besteden aan een stukje schrijven naar jullie inplaats van zwoegen achter de administratie van TUI.

De hele nacht hebiksamen met één van mijn gasten 'meneer Henstel' doorgebracht in het plaatselijke ziekenhuis van Agadir, een van buiten troosteloze gebouw en van binnen al even armoedig, de hal een kale ruimte met hier en daar wat verdwaalde medische apparatuur en bedden met van die smoezelige matrassen, overal dokters met lange baardenin witte lange jassenen in de hoek een paar gammele tafeltjes waar hele families compleet met sluiers, tulbands en/of jasa arafatsjaals zaten koffie te drinken, te eten te bidden en te wachten op.......,. Zo ook ik,samen met meneer Henstel , een oude mannetje van rond de 70 schat ik, met een enorme moderne retro bril, leger groene survival broek (met van die grote zakken) en splinternieuwe lichtblauwe sandalen...
Zijn vrouwwasgisteravond onwelgeworden en dus belde hij me rond een uurtje of 11 een beetje paniekerigewakker,...., wel nondeju!...dus zat er maar 1 ding op, ik stapte iets later een beetje onwillig uit mijn bed, haalde snel en koud washandje over mijn gezicht, trok mijn Tui pakje uit de kast, raapte mijntas, telefoonen andere belangrijke spulletjes bij elkaar en spurtte10 minuutjes later 'fris en fruitig ( maar in hostess tenue en slippers bleek later, omdat ik deze in de haast was vergeten te wisselen voor mijn nieuwe tui pumps....een belachelijk gezicht!) met mijn automobiel vol gas naar het plaatselijk hospital in deMarokkaanse wijk Talborst, waar mevrouw inmiddels al was aangekomen met een loeiende ambulance. Meneer Henstel trof ik totaal ontredderd aan in de kille hal van het hospital... Een hersenbloeding begreep ik van de dokters,....en dus moest ze onder het mes, en was het wachten en daarnaast moest er veel geregeld worden, de verzekering moest gebeld worden, familie in Nederland moest op de hoogte gesteld worden, etc.... Niet het leukste werk van een hostess, maar helaas hoort ook dit tot de werkzaamheden, tja...

Nu ik hier zit realiseer ik me dat er ongemerkt al weer meer dan drie weken voorbij gegaan zijn zonder jullie op de hoogte te houden van mijnleventje hier in Marokko,..Ik ben de laatste paar wekenrelatiefdrukgeweest op de bestemming., waar door er helaas weinig tijd over bleef om te schrijven maaruiteraardis er in de afgelopen weken wel weer van alles gebeurd,...
Zo loop ik tot mijn grootste ergernis, sinds kort rond met grijs haar met aan de inplant een rare kleur oranje, werkelijk afschuwelijk! Dit omdat ik zo nodig eens naar een Marokkaanse kapper moest gaan voor het knippen van een nieuwecoupe, maar eenmaal in de kapsalon wisten ze me te overtuigde een subtiele kleurschakering in mijn haar te verven,... Het resultaat is echter weinig subtiel te noemen eerder verschrikkelijk opzichtig! en ik ben er nog steeds niet uit hoe dit schoonheidsprobleempje op te lossen,...
Daarnaast ben ik overvallen door een Marokkaanse kabouter plop op een brommer (je weet wel zo 'n Marokkaan inzo'n lange wollen jas met verticale strepen en een enorme puntcapuchon) Hij trapte me van de weg af, net toen ik in mijn autootje wilde stappen de langs de weg geparkeerd stond, ik klapte achterover tegen mijn auto aan en toen ik op de grond naast mij auto iets later weer bij bewust zijn kwamzag ik hem nog net de hoek omscheuren metaan zijn stuur bungelend mijn tui tas, .... Nee!
Ook heb ik sinds kort de grootste problemen met haast al mijn gasten in het hotel Tikida Dunas, omdat voor alle kamers met zeezicht sinds twee weken een berg zand is gestort( ze zijn aan het verbouwen) dus in plaats van zee zicht hebben mijn gasten nu géén zicht of beter gezegd zandzicht! Jippie! En zo kan ik nogwel eventjes doorgaan,.....
Hoe dan ook elke dag gebeurd er wel weer wat in Marokko, en hoewel ik het toch nog steeds wel naar mijn zin heb hier in Agadir, heb ik ook van die dagen waarop ikhet even helemaal gehad heb met de couscous, de tajine,de kamelen en de kamelenpoep!! (jawel!) het constante gebedelop straat en het elke keer maar weer moeten afdingenbij de kraampjesbij echt alles wat je koopt,...!!!
Ook de samenwerking met delokale agent loopt nog steeds moeizaam, Ali en Hasna blijven nog steeds de lijsten en/of te laaten/of niet volledig doorsturen waardoor het elke aankomst de luchthaven weer een verassing is hoeveel mensen er nu weerop mij staan te wachten, en de communicatie met mourad verloopt ook nog steeds stroef!
Maar natuurlijk gebeuren er ook hele leuke dingen hoor, zo ben ik in de vrije uurtjes nog steeds actief aan het kyte surfen, alvalt het achteraf toch wel tegen hoor om op de plank te staan.... heb ik gisteren de achterlandenvan Agadir onveilig gemaakt met een squad,heb ik haaien gevangen op een vissersbootje én gegeten( verassend lekker1) en ben ik een dagje in de leer geweest bij eensieradenmaker, die van kralen en zilver de prachtigste colliers maakt, fantastisch! maar over al deze avonturen zal ik jullie binnenkort als ik meer tijd heb wel verslagdoen,...

Het is nu inmiddels half negen en het kantoortje stroomt nu langzaam vol met bedrijvigheid, dus ga ik nog maar een kopje koffie halen bij het kraampje aan de overkant en nu dan toch maar aan deslag met de weekrapportjes,..

Oké, allemaal, heel veel lieve groetjes en tot mails,

(Fa) tine! zoals ze me hier noemen,..