Hoi Lieve allemaal,

Hier weer eventjes een stukje schrijven vanuit Marokko, met een kleine update... Het is zondagochtend en eigenlijk had ik nu op de luchthaven moeten zijn voor de ontvangst van jawel 4 gasten,(tjonge jonge wat heb ik het druk hé) maar in plaats daarvan zit ik nu op mijn kantoortje met een lekker kopje koffie tot rust te komen omdat ik de bus na de luchthaven gemist heb door weer een nieuw avontuurtje met mijn autootje..pfff..!!!! Dit keer is het een lekke band! Mijn linke voorwiel lag vanmorgenvolledig plat, alsof de band vannacht is doorgesneden met en groot mes,( iemand die me niet mag?) .. Hoe dan ook door dit akkefietje met mijn autootje was ik vanochtend te laat voor de bus, omdat ik weer opnieuw afhankelijk was van de petit taxi's,.die op zondagochtend moeilijk te krijgen zijn,.. Niet heel erg want er kwamen uiteindelijk maar 4 gasten aan en ik had inmiddels Jes gebeld die mijn gasten wel voor me wilde opvangen... maar toch.....
Hoe dan ook vandaag dus geen luchthaven voor mij en dus besloot ik de taxi naar kantoor te nemen om wat kleine administratieve klusjes te doen en dit stukje te schrijven, wat erg moeizaam gaat wat ik heb echt overal en dan ook overal spierpijn,... Ik weet gewoon niet meer hoe ik moet zitten of staan,...De reden?

Vierdagen geleden heb ik mijn eerste iyte surfles gehad ( golf surfen)..Ik denk dat ik zeker 2 literzee water hebopgedronken, maar wauw wauw wauw, wat is kytesurfen gaaf zeg! Een nieuwe hobby is geboren, dit ga ik zeker vaker doen,...
Via Issam, een Marokkaanse collega van Jessica waren we vorige week in contact gekomen met Mohamed, een lange, goed gespierde, maar iets wat slungelige Marokkaanse jongen, met blauw groene ogen, lange rasta dreadloks tot ver over zijn schouders,waarvan de helft losjes in een soort knot gebonden was, én enorme jubeltenen ( ja dat valt mij dan weer op, nooit zulke rare tenen gezien!) (misschien beter grip bij het boarden?)
We kwamen Mohamed vorige week samen met Issam tegen op de luchthaven. Issam was er om de nieuwe neckerman gasten op te vangen en Mohamed, net terug uit Casablanca,stond met een groot surfboard onder zijn arm op hem te wachten,...
Onze vlucht was die dag vertraagt door een enorme mist in Marakech, waardoor de vlucht daar niet kon opstijgen, en dus plofte we met zijn allen bij het luchthaven restaurantje en dode we onze tijd met het drinken van veel te veel koffie., Gefascineerd door het kiteboard, met prachtig design, kwam het onderwerp natuurlijk al gauw op kitesurfen, en zo kwam het dat we door Mohamed werden uitgenodigd om op onze eerstvolgende vrije woensdag op surfles te gaan!

En dus vertrokken ikvierdagen geleden, samen met Jes, rond een uurtje of 12, in mijn meest 'sportieve' outfit: een surfrokje van o neil, en bijpassend topje,...richting Taghazoute. Dit dorpje, plus minus 40 kilometer, noordelijk van Agadir, is een droomlocatie voor windsurfers van over de hele wereld.
Over een strook van ongeveer 3 kilometer strekt zich een thermisch valwindgebied uit ( heb ik me laten vertellen) dat perfect is voor windsurfers.
Luid zingend op muziek van onze nieuwe Marokkaanse held Khalid, slingerde we het hoge atlasgebergtedoor richting ons sportieve avontuur! Het zonnetje stond al hoog aan de hemel dus een perfecte dag voor een frisse maar sportieve duik in de zee!
In Taghazoute, stond Mohamed ons al op te wachten met een groepje medecursisten. Mario ( een Italiaan, maar wonend in China) Daniel (een Spanjaard uit San Sebastian) en Guido (een Peruaan, wonend in Californië)..
Na iedereen aan elkaar voorgesteld te hebben, werd ieder een bord toegewezen. De mijne een klein wit bord, met een afgrijselijke grote groene kikker, die me van het bord grijnzend stond aan te kijken alsof hij wilde zeggen dat kytesurfen gaat je toch nooit lukken puh!,...
De borden werden vervolgens op het dak van jawel. MIJN!!! autootje geknoopt. En met een grote picknickmand met lekkere hapjes op de voorstoel, en met Jes, Guido en Mohamed op elkaar gepropt op de achterbank, reden we vervolgens over zandweggetjes hobbelendnaar een paradijselijke en adembenemende baai..
Echter al was de baai adembenemend zoals een mooie ansichtkaart, de weg na beneden er na toe was een ware hel!
Probeer jij maar eens met een super groot en zwaar kikkerbord, op te kleine teenslippers, en in minirok,langs loszittende rotsblokken, stekelige plantjes enonverwachte boomstronkjes, elegant én zonder jezelf en het bord te beschadigen na beneden te komen,.. not dus !!!! mission impossible!
Hoedan ook na 3 of 4 keer geheel verpletterd te zijn door mijn kitebord met KKKKK....kikker!,nam stoere Latino Guido, net op tijd mijn bord van me over voor het te pletter de afgrond in zal vallen...Nu zonder bord, nog een halfuurtje verder klauteren, vallen, glijden en opstaan,en ik was er, op banana beach!!En tot mijn grootste verbazing toch nog redelijk onbeschadigd ( nouja,..op een paar fikse schaafwonden na dan,...)
De les kon beginnen!
'surfing, surfing, windsurfing'......zongen we allemaal luidkeels, en wind was er hoor!! Na eerst een uurtje te hebben geoefend op het droge zand, (om feeling met je board te krijgen) en en stukje theorie over hoe we de golven moesten nemen? ...mochten we eindelijk van Mohamed de volle kolkende zee in! Een ongelofelijke ervaring!
Ploeterend en worstelend met je board tegen de veel te hoge golven, vond ik uiteindelijk mijn weg! Jaaa! ik stond zelfs even opmijn bord!... Dit is leven! Ik liet me als een echte surfdute, met de golven mee voeren naar de vaste grond! wauw! ( nouja soms dan)...
Uitpuffend op het strand en genietend van de lekkere broodjes dacht ik maar een ding, Dit ga ik zeker nog eens doen!....

Groetjes en liefs Tine