Jamaica

Hoi allemaal,...

Hieral weer mijn laasteberichtje vanuit een heel warm en zonnig Jamaica!

Jamaica,...Ik zit op mijn pippielangkous veranda en hang in mijn hangmat, na te genieten van al mijn Jamaica avonturen, Op de achtergrond, een ruisende zee, en uiteraard Bob Marley music ...Een laatste Rum punch,.. 3 kolibries, tjilpen vrolijk rond op mijn terras,..Life is great, Life is beautiful!!!!!
Vanavond nog een laatste hapje eten bij de crabman, een laatste afspraak met rastaman Juicy, en nog even een laatste project bezoeken in Negril, tja en dan morgen naar 'huis' met weer een rugzak vol mooie herinneringen; Ik heb de bleu mountain beklommen, geslingerd aan Liannen, gezwommen in the blackriver, projecten bezocht in de sloppenwijken van Kingston town, ben op 'visite'geweest bij de wietboertjes, en natuurlijk gedanst van sunset tot de ochtend zon bij Ricks Café!...Jamaica het was Top!Tine

Autootje,...

Hé lieve allemaal ,

Hier weer even een kleine update vanuit Marokko!
Eergisteren heb ik dan eindelijk mijn autootje gekregen! Jippie! Dus geen petit taxi's meer, handtastelijke en naar harisha ruikende taxichauffeurs en gepingel om elk ritje,...
Nee ik heb nu lekker mijn eigen auto, nouja auto?! Ik heb een fiat uno met overal roestplekken uit het jaar nul! Ik geloofde mijn ogen niet toen de man van Abib Cars ( de naam voorspelde al niet veel soeps) mij de sleutels overhandigde van dit wrak van de weg! Ze hadden me nog beter een ezel kunnen geven,... Het gevaarte rammelt en piept aan alle kanten en het stuur wiebelt nogal,...ik heb constant het idee alsof ik uit de bocht vlieg,....Overal knipperen constant lichtjes, en de voorganger van dit wrak hield overduidelijk van knoflook, rotte vis of eieren, want de geur die uit de bekleding komt is onbeschrijvelijk,...
Maar goed, laten we het positief blijven bekijken: het volgens mij bijna een collectus item op wielen, brengt me tot nu toe nog altijd vanA naarB,en ik val daarnaast in iedergeval niet op tussen alle andere automobilisten...!

Het is overigens best wennen om hier te rijden,... want waar ik geen rekening me had gehouden is het feit dat de wegbewijzering en verkeersborden natuuurlijk allemaal in het arabisch zijn,...en tja dat schept soms nog wel eens enige verwarring bij mij ,.. Ook is het een kunst om alle scooters, ezels, karretjes en kamelen te ontwijken,....maargoed het zal vanzelf wel gaan wennen,..toch?

Gisteren ben ik een dagje op excursie geweest naar Esaquira een heel mooi stadje ongeveer 200 kilometer ten noorden van Agadir.Na ongeveer 3 uur slingeren door het hoge Atlas gebergte waren we er.Het is een schilderachtig plaatsje. De stad is iets meer dan 200 jaar oud met enorme forten en een prachtige stadmuur..Veel artisten,acteurs kunstenaars, surfers en overjarige hippies hebbenzich er gevestigd en deze mengelmoes geeft het stadje een aparte sfeer,....Na het bezoeken van de vissershaven, waar je heerlijk versesardientjes kunt eten,zojuist gevangen uit de zee,verser kan gewoon niet!, stond een wandeling door de Marokaanse medina, op het programma,....en wir war van straatjes, steegjes, kraampjes, en ozo druk!stapvoets schuivelde we in de bloedhete zon door de chaos van mensen achter onze gids aan, tot dat... tja... todat ik gebeld werd, doorhet hoofdkantoor in Nederland, inverband met een vertraagde vlucht... Door het vele lawaai en geschreeuw op straat dook ik daarom even een portiek in omhet telefoontje beter te kunnen verstaan,... Tja.. Nooit moeten doen dus, want je raad het al, toen ik mijn tlefoon dicht klapte en verder wilde schuiffelen achter de gids en de groep aan was, die er niet meer! weg weg weg! Een lichte paniek kwam in mij op,... ojeeeh! Ik ben de groep kwijt! en ja hoor, ik was de groep dus kwijt,...en geen idee, dus waar de bus stond, hoelaat de bus zal vertrekken,... jippie! dat heb ik weer,... lost in de medina van Esaquira!
Nog even heb ik gezocht in de wir war van steegjes, maar daar was dus echt geen beginnen meer aan, dus ben ik uiteindelijk maar op een terras neergeploft,... eerst maar eens een koffietje, wijntje en wat couscous dan maar en daarna rustig nadenken, hoe in godsnaam thuis te komen naar Agadir,.. hier 200 kilometer vandaan!
Tja, uiteindelijk mijn buurman op het terras maar aangesproken, voor informatie over wellicht een lokale bus naar Agadir of zo,... Deze buurman bleek een overjarige hippie uit België die al 20 jaar woonde ik Marokko,... bezeten van planten en kruiden,... Na deze wonderlijke kruiden dokter een half uur uit fatsoen te hebben aangehoord over zijn brouwsels tegen,hoodpijn , spierpijn , etc. heeft hij uitiendelijk voor mij een vriend van hem gebeld Mohamed said, een taxi chauffeur die me graag tegen een 'vriendenprijsje' terug wilde rijden naar Agadir! 600 dirham! ( is 60 euro).. Veel keus had ik echter niet dus, bedankte ik de Belg vriendelijk voor zijn hulp en liet mij door Mohamed said in twee uur tijd terug rijden nar Agadir,...!

Tja, en nu dus weer op kantoor na mijn avontuur in Essaquira,...vanavond nog een paar bezoekjes doen en morgen vroeg weer na de luchthaven toe voor jawel 4 nieuwe gasten!

Oké ik ga maar eens stoppen en een hapje eten,... heel veel liefs en tot mails of op de skype

Tine

de schoonheidssalon van Fatima,...

Hoi allemaal,

Hier weer eventjes een update vanuit het warme Marokko! Het is hier nog steeds lekker weer, gemiddeld 30 graden, dus heerlijk zomerweertje,....!

Ik begin me inmiddels al een aardige Marokkaanse te voelen hoor in mijn auto 'Maroquine'....
Van Jessica, mijn co- collega van Neckerman, heb ik inmiddels een mooi geborduurd 'Marokkaans' tapijtje gekregen om mijn volledige dashboard mee te versieren....
Lelijker kan gewoon niet!, maar toch werd mijn kleedje op mijn kantoor tot mijn grootste verbazing met daverend enthousiasme ontvangen! Vooral hetgestikte design met echte glimmende kraaltjes bleek hyper modern en volgens de laatste Marokkaanse trends,....Dus rijdt ik nu geheel onverwachts super trendy rond in Agadir!

Aan mijn spiegel hangen daarnaast sinds 2 dagen twee piepkleine kameeltjes. Alhoewel Ali van de reserveringen bij hoog en laag blijft beweren dat het toch echt geen kameeltjes zijn maar dromedarissen. ( het verschil zit hem geloof ik in de bulten).
Ik heb de beestjes met veel gepingel bij één van de kraampjes van de souk, op de kop weten te tikken.
Ik had eigenlijk een paar Fatima handjes willen kopen. Je weet wel, die handjes die je volgens het Moslim geloof beschermen tegen het 'kwade' oog! Echter deze bleken alleen nog maar voorradig in dienbladvorm, hetgeen me toch weinig geschikt leek voor aan mijn spiegeltje in de fiat uno en daarnaast ook nog eens peper duur!

Hoe dan ook de kameeltjes ( of dromedarissen) Ik noem ze maar 'Agmed en Mourad' klingelen en dansen vrolijk in het rond bij elke bocht die ik maak, en ik zal je vertellen, het zijn er vééééél!
Behendig manoeuvreer ik me nu elke dag van mijn huis na mijn kantoortje, langs alle karretjes, ezels, vrachtwagentjes vol gepakt met fruit en groeten, kamelen, dromedarissen en gesluierde eva's, metin haar kielzog haar kroost( ofwel een rij kindertjes en anders een kudde schaapjes).
Alleen deze schaapjes en de petit taxi's vormen af en toe nog een probleem voor mij in het verkeer!
Deze oranje Renault taxi's zijn schijnbaar door de regering van Marokko vrijgesteld van alleregels in het verkeer! Ze scheuren, toeteren en brullen links en recht langs je heen, snijden je te pas en te onpas, de pas af, alsof ze altijd bang zijn om te laat te komen voor de couscous bij mama de vrouw thuis...
Gek!!! wordt ik van deze heet gebakende, altijd gesnorde Mohamed ali's, Pffff...
Gisteren nog, stond ik weer eens hoog op de rem voor zo'n idioot met alle gevolgen van dien! Ik kwam uiteindelijk tot stilstand op eengrote zandhoop entegenover een bouwvakkertentje, waaruit opeens allemaal Marokkanen te voorschijn kwamen ( je staatecht verbluft hoeveel Marokaantjes zo zwart als roet in zo'n klein tentje passen) maargoed... alle Marokkanen om mijn auto en druk wijzend naar de onderkant..... Een enorme plas olie sijpelde eronder vandaan! Ojeee! Een beetje gas op het vuur en rijden maar, weg hier......!....
Misschien vanmiddag toch maar eens naar de garage van Habib, want straks vliegt mijn auto nog de lucht in en staat de hele wereld dankzij mijn autootje op zijn kop omdat men denkt dat mijn ontplofte voiture en nieuwe terroristische aanslag is in Agadir,...

IK ben hier nu al weer bijna een maand! Ongelofelijk wat gaat de tijd toch snel! het lijkt slechts enkele dagen geleden dat ik uit Amsterdam vertrok, maar aan de andere kant lijkt Amsterdam ook al weer zo oneindig ver weg!
Ondanks dat ik het nog steeds soms een beetje moeilijk heb in Marokko, begin ik toch ook hier zo langzamerhand mijn draai wel te vinden, al begrijp ik nog steeds de Marokkaanse mentaliteit, gewoontes en cultuur niet al te best.

Neem nou bijvoorbeeld vorige week.. Ik zat lekker zoals nu, op mijn kantoor mijn aankomsten voor te bereiden toen ik werd gebeld; Ilsa, het meisje van hoofdreserveringen!,.... Of ik zin had om met de andere Marokkaanse meiden van kantoor tussen de middag een hapje te gaan eten,..
Echt heel veel zin had ik er eerlijk gezegd niet in, maar aan de andere kant blij verrast door deze Marokkaanse gastvrijheid, kon ik niet anders dan op haar uitnodiging ingaan. Dus zette ik mijn meest blije stem op en perste er vol enthousiasme uit: 'ah mais, Qui, cést un idee manefiqué!' ( Althans ik hoopte dat het enthousiast genoeg klonk).
Om 14.00 uur precies stond ik met een inmiddels ongelofelijke knorrende maag voor het Marokkaanse kantoor aan de overkant. Benieuwd naar welk heerlijk Marokkaans restaurantje me zouden ontvoeren,...Couscous, keftaballetjes in scherpe saus, Marakesch worstjes,... de heerlijkste Marokaanse lekkernijen hadden me tijdens het enveloppen vouwen, al menigmaal de revue gepasseerd,...en ik begon het idee om samen met de Marokkaanse meiden te lunchen steeds leuker te vinden.....Ik had die ochtend weinigtot geen fatsoenlijk ontbijt kunnen eten, omdat ik me in de plaatselijke supermarkt had vergist in een pak melkvoor de cruesli( het pak bleek een pak slagroom te zijn) dus ik was er helemaal klaar voor,...(Laten alle kefta balletjes zich maar vezamelen!)
Onder luid gekibbel en geklets van alle Marokkaanse dames in sluiers en zonder sluiers, stapte ik onder aandringen vanmadame Isla (die me om mijn nek hing alsof ze mijn grootste vriendin was) in het transferbusje van het agentschap op weg naar....... EEN MASSAGE SALON???????!!!!!!
Mijn ogen werden zo groot als LEGE schoteltjes bij het zien van het felgekleurde met neon verlichte uithang 'le Massage Argan!'....
Maar dit kan toch niet waar zijn dacht ik! Waar is de lunch????!!!!
Een dikke wulpse vrouw, op roze badslippers trok me voordat ik er erg in had, uit het busje, een donkere gang in, en in één van stomende hokjes,... Aladin muziek speelde op de achtergrond,...Opeens bevond ik me in de stripcartoon van allibaba en de veertig rovers ( al ontbraken de veertig rovers natuurlijk)
De wulpse schone begon vervolgens, zonder nog enkele uitleg aan mijn schoenen te sjorren en drukte me na een soort van kleine worstelingop één van de brancards...Dit moet een vergissing zijn!
Ik verontschuldigde me in mijn beste Arabisch, spring van de brancard afen wil net opzoek gaan naar Isla om uitleg, als ze net mijn hokje binnenkomt, Ze lacht me schalks toe, steekt haar duim in de lucht, en verdwijnt dan in het hamman ernaast,...
Een beetje beteuterd blijf ik achter, en langzaam valt bij mij het kwartje... of in dit geval de dirham!
met een nog knorrende maag geef ik me over aan de massage!( ik koop later wel een broodje)
Ik snap het!!!!!!!! En ik realiseer me dat ik nog veel te leren heb in Marokko,...heeel veel!!!!!!!!Mannen zitten in hen pauze op terrasjes , zij drinken minth thee, koffie en bier,... en vrouwen? Vrouwen slijten hen tijd in de beatysalon met massages,...Dat is Marokko!

Heel veel liefs Tine

Wielklem ,..

Hoi lieve allemaal,

Hier weer even een stukje schrijven vanuit Marokko.
Sinds 3 dagen stormt het in Agadir en is het elke dag zandhappen,.. mijn huid voelt inmiddels schraal door al het rode zand dat voortdurend langs mijn gezicht schuurt ( als een gratis peeling zeg maar) en s avonds als ik thuis kom en mijn tui setje uit doe veranderd mijn kamer in een grote zandbak! het zit echt overal!....
Daarnaast komt mijn autootje in deze storm zelfs in het centrum van agadir maar moeizaam vooruit! scootertjes en kamelen halen me nu links en rechts in,...
Hoedan ook naast de aanhoudende storm lijkt de afgelopen dagen echt alles mis te gaan. ( de wed van Murphie zullen we maar zeggen) Ongeluk komt nooit alleen toch?
Het begon allemaal afgelopen woensdag al vroeg in de ochtend,...Ik zat heerlijk op mijn balkonnetje te genieten van mijn zelf gemaakte ontbijtje,...eitje, thee, een bakje cruesli, en krantje erbij...De wereldleek perfect! In gedachten maakte ik plannen voor mijn vrije dag vandaag,....Toen ik abrupt uit mijn gedachten werd gehaald bij het horen van de Ararbische tune van mijn noodtelefoon....neee! Mourad aan de telefoon, volledig gestressed met al een even gestreste Ali op de achtergrond. En dat op mijn vrije dag! Pfff...
Ik moest meteen naar kantoor komen in verband met een wijziging in de vlucht naar Brussel. Alle Belgische gasten waren om nog onbekende reden omgeboekt naar eenvroegere vlucht op donderdagochtend en zouden daarnaast niet over Marakech terug vliegen maar over Casablanca,en dus was er voor mij werk aan de winkel..
Dus snel mijn thee achter over geslokt, mijn werkspulletjes bij elkaar geraapt en zandhappend naar kantoor!
Iets later zat ik op kantoor verstrikt in alle aankomstlijsten van Mourad en Ali.
Alle gasten moesten immers geïnformeerd worden, transferbusjes moesten geannuleerd worden en weer opnieuw bestelt, kortom een hoop geregel! Toch liep alles vrij voorspoedig,....binnen een uurtje waren alle busjesopnieuw besteld, .....nu moest ik alleen nog even een stuk of 10 hotels langs rijden om de gasten het 'blije' nieuws te vertellen.. dus nog een klein uurtje werk en dan kon ik alsnog naar het hamanbad toe zoals afgesproken met jessica
Een fluitje van een cent ( dirham) leek het, hup autootje, in,stukje rijden, autootje parkeren, rennend naar de receptie, briefje schrijven, briefje achterlaten en hup naar het volgende hotel,....
Bij het 5 de hotel ging het echter mis, ik stapte in mijn autootje, hup op naar hotel 6!, en gaf mijn autootje vol enthousiasme een dot gas,...echter in plaatst dat deze vooruit schoot, zat ik met mijn hoofd tegen het raam en produceerde mijn autootje een afgrijselijk lawaai!... Totaal ontzet, en nog een beetje beduusd, stapte ik uit de auto, waar zich in een mum van tijd een heel arsenaal aan burka babes en zogenaamde parkeerwachters om mijn auto hadden geschaard....
NEEEEEE!!! dit kan toch niet waar zijn! Om mijn achterwielzat een enorme wielklem! Hoe kan dat nou? Ik was niet eens langer dan 3 minuutjes in het hotel geweest,...
Een beetje paniekerig begon ik rond mijn auto te lopen, niet wetend wat nu te doen.. Het stelletje gesluierde eva's parkeerwachters, etc. achter mij aan sjokkend alsof ik de grootste kermisattractie ooit was,...Luid roepend; 'Ins Allah! 'Ins Allah!' wat zoiets betekend als omdat allah het wil! Een gezegde die hier te pas en te on pas in alle situaties geroepen wordt,..
Jajaja, Ins allah, mopperde ik in mezelf, het zal wel dat allah dit allemaal bekokstooft heeft maar hoe krijg ik in godsnaam deze wielklem er weer af!
Ik zal niet eensweten welke wegen te behandelen om dergelijk wielklem in Amsterdam te verwijderen, laat staan hier!!!!!! En mijn god hoezo ik sta fout? Ik heb de 'zogenaamde' tandloze parkeerwachter zelfs nog een 10 dirhamstuk gegeven voor deze parkeerplek! Dan had hij mij toch op zijn minst kunnen wijzen op het parkeerverbod van net dit ene stukje weg?!
Hoedan ook, naar wat gesjor aan de bewuste boosdoener, een enorme klem, waar je volgens mij zelfs een rijdende tgv trein mee zal kunnen vastleggen, besef ik uiteindelijk dat dit zinloos is,...
Ik moet van dit ding af! Ik overweeg nog eventjes om mijn koffertje uit de auto te halen en de auto voor vandaag maar de auto te laten maar bij de gedachte aan weer oneindig gepingel met opdringerige taxichauffeurs, zie ik toch maar van dit plan af.
Ik wend me daarom in mijn beste Frans, Arabisch en Marokkaans, tot het stelletje sensatiezoekers dat zich met steeds grotere getallen gniffelend en druk pratend om mijn auto verscharen.
Uiteindelijk weet ik één van de tandeloze parkeerwachters te strikken die mij tegen betaling ( ja dat dan weer wel) uitlegt dat ik gewoon geduld moet hebben. Néééé! er is geen algemeen nummer dat je kunt bellen om je in de klem gezette auto te melden, legt hij me rustig uit... Nééé hier in Marokko hebben wij gewoon geduld!,.. thu!De politie komt vanzelf weer langs rijden,...
En dus (al begin ik inwendig toch nu echt te koken), probeer ik als een echte Marokkaanse mijn geduld te bewaren,enflei me daarom neer bij de eerste salon du thee,.. Ik bestel een kan rustgevende minth thee met heerlijke chocolade koekjes,( vandaag maar even geen lijnen)...en wacht rustig af, de politie komt vanzelf immers wel langs was me verteld en mijn parkeerwachter zal dit voor me in de gaten houden,...

Een uurtje of 2 later, 3 kannen thee verder en misselijke van de chocoladekoekjes,kwam dan eindelijk de politie! In groot ornaat en in 'militaire'colonne, alsof Koning Mohamed zojuist was aangekomen in Agadir! Ik hijs me op van het terras loop naar de zwaar gewapende mannen en zet mijn meest onnozele stem op...In mijn expres geïmiteerde gebrekkige Frans hakkel ik dat ik het gewoon niet begrijp.. :'je ne comprend pas,...
Maar erg onder de indruk is men helaas niet van mijn act... De sterk naar knoflook, of harissa ( het kan ook een combinatie zijn) geparfumeerde politieman , lacht zijn bruin getinte gebit bloot ( te veel minth thee gedronken vrees ik) Hij duwt me met zijn afgrijselijke grote geweer in de richting van het trottoir, en wijst druk gebarend naar het Arabische bord ( zie ik er verdorie uit dat ik Arabisch lezen kan?) en naar de wit met rood gestreepte blokjes aangebracht op de stoeptegels,... Langzaam valt bij mij de dirham,.... Ik parkeer dus noooit en dan ook jamais plus bij rood met wit gekleurde stoeptegeltjes!,... excuses moi!, en sorry mar mag dan nu! die reuze klem van mijn auto,..???!!!
Meneer de agent haalt vervolgens een indrukwekkend grote map uit zijn auto en presenteert met de rekening,... 7000 dirham! ( 700 euro!) jaaa daaaag! Dat zijn verdorie 7 maandsalarissen voor een gemiddelde Marokkaan uit Agadir,...
Ik overweeg in elkaar te zakken van ellende, maar ergens buiten mezelf hoor ik me strijdlustig tegen de agent, nee roepen,..' nee deze prijs klopt niet en betaal ik niet!!' De agent staat ne glazig aan en net als ik me realiseer wat ik heb gedaan en me wil verontschuldigen voor mijn brutale gedrag, zie ik de beste man opnieuw in de auto graaien naar een nieuw formulier met dit keer in grote letters een bedrag genoemd van 1500 dirham ( is 150 euro)... IK teken snel,de klem wordt verwijderd en als ik blij in mijn autootje weg rijdt, gaat de telefoon,.. Jessica!
Ik ben na dit avontuur zeker toe aan een lekkere lunch en dus haal ik haar op en samen rijden we iets later zandhappend en schommelend door het atlasgebergt richting bananavillage een plaatsje 20 kilometer ten noorden van Agadir, waar surfboys en girlsvan over de gehele wereld na toekomen omdat de golven er meters hoog zijn!Een paradijs dus voor golf surfers!
We ploffen op het eerste de beste smoezelige terras neer en bestellen een half litertje Marokkaanse Ksar wijn en twee grote kamelen biefstukken,.. Ja jullie lezen het goed, ze eten hier echt kamelenbiefstukken, en het is nog lekker ook!
We kletsen tot het koud wordt en de zon is onder gegaan!.. Er is weer een bewogen dag voorbij in Marokko,... pfff...

Ins allah.. zoals allah het wil! En heel veel liefs aan jullie allemaal,..


Tine

wielklem!

Hoi lieve allemaal,

Hier weer even een stukje schrijven vanuit Marokko.
Sinds 3 dagen stormt het in Agadir en is het elke dag zandhappen,.. mijn huid voelt inmiddels schraal door al het rode zand dat voortdurend langs mijn gezicht schuurt ( als een gratis peeling zeg maar) en s avonds als ik thuis kom en mijn tui setje uit doe veranderd mijn kamer in een grote zandbak! het zit echt overal!....
Daarnaast komt mijn autootje in deze storm zelfs in het centrum van agadir maar moeizaam vooruit! scootertjes en kamelen halen me nu links en rechts in,...
Hoedan ook naast de aanhoudende storm lijkt de afgelopen dagen echt alles mis te gaan. ( de wed van Murphie zullen we maar zeggen) Ongeluk komt nooit alleen toch?
Het begon allemaal afgelopen woensdag al vroeg in de ochtend,...Ik zat heerlijk op mijn balkonnetje te genieten van mijn zelf gemaakte ontbijtje,...eitje, thee, een bakje cruesli, en krantje erbij...De wereldleek perfect! In gedachten maakte ik plannen voor mijn vrije dag vandaag,....Toen ik abrupt uit mijn gedachten werd gehaald bij het horen van de Ararbische tune van mijn noodtelefoon....neee! Mourad aan de telefoon, volledig gestressed met al een even gestreste Ali op de achtergrond. En dat op mijn vrije dag! Pfff...
Ik moest meteen naar kantoor komen in verband met een wijziging in de vlucht naar Brussel. Alle Belgische gasten waren om nog onbekende reden omgeboekt naar eenvroegere vlucht op donderdagochtend en zouden daarnaast niet over Marakech terug vliegen maar over Casablanca,en dus was er voor mij werk aan de winkel..
Dus snel mijn thee achter over geslokt, mijn werkspulletjes bij elkaar geraapt en zandhappend naar kantoor!
Iets later zat ik op kantoor verstrikt in alle aankomstlijsten van Mourad en Ali.
Alle gasten moesten immers geïnformeerd worden, transferbusjes moesten geannuleerd worden en weer opnieuw bestelt, kortom een hoop geregel! Toch liep alles vrij voorspoedig,....binnen een uurtje waren alle busjesopnieuw besteld, .....nu moest ik alleen nog even een stuk of 10 hotels langs rijden om de gasten het 'blije' nieuws te vertellen.. dus nog een klein uurtje werk en dan kon ik alsnog naar het hamanbad toe zoals afgesproken met jessica
Een fluitje van een cent ( dirham) leek het, hup autootje, in,stukje rijden, autootje parkeren, rennend naar de receptie, briefje schrijven, briefje achterlaten en hup naar het volgende hotel,....
Bij het 5 de hotel ging het echter mis, ik stapte in mijn autootje, hup op naar hotel 6!, en gaf mijn autootje vol enthousiasme een dot gas,...echter in plaatst dat deze vooruit schoot, zat ik met mijn hoofd tegen het raam en produceerde mijn autootje een afgrijselijk lawaai!... Totaal ontzet, en nog een beetje beduusd, stapte ik uit de auto, waar zich in een mum van tijd een heel arsenaal aan burka babes en zogenaamde parkeerwachters om mijn auto hadden geschaard....
NEEEEEE!!! dit kan toch niet waar zijn! Om mijn achterwielzat een enorme wielklem! Hoe kan dat nou? Ik was niet eens langer dan 3 minuutjes in het hotel geweest,...
Een beetje paniekerig begon ik rond mijn auto te lopen, niet wetend wat nu te doen.. Het stelletje gesluierde eva's parkeerwachters, etc. achter mij aan sjokkend alsof ik de grootste kermisattractie ooit was,...Luid roepend; 'Ins Allah! 'Ins Allah!' wat zoiets betekend als omdat allah het wil! Een gezegde die hier te pas en te on pas in alle situaties geroepen wordt,..
Jajaja, Ins allah, mopperde ik in mezelf, het zal wel dat allah dit allemaal bekokstooft heeft maar hoe krijg ik in godsnaam deze wielklem er weer af!
Ik zal niet eensweten welke wegen te behandelen om dergelijk wielklem in Amsterdam te verwijderen, laat staan hier!!!!!! En mijn god hoezo ik sta fout? Ik heb de 'zogenaamde' tandloze parkeerwachter zelfs nog een 10 dirhamstuk gegeven voor deze parkeerplek! Dan had hij mij toch op zijn minst kunnen wijzen op het parkeerverbod van net dit ene stukje weg?!
Hoedan ook, naar wat gesjor aan de bewuste boosdoener, een enorme klem, waar je volgens mij zelfs een rijdende tgv trein mee zal kunnen vastleggen, besef ik uiteindelijk dat dit zinloos is,...
Ik moet van dit ding af! Ik overweeg nog eventjes om mijn koffertje uit de auto te halen en de auto voor vandaag maar de auto te laten maar bij de gedachte aan weer oneindig gepingel met opdringerige taxichauffeurs, zie ik toch maar van dit plan af.
Ik wend me daarom in mijn beste Frans, Arabisch en Marokkaans, tot het stelletje sensatiezoekers dat zich met steeds grotere getallen gniffelend en druk pratend om mijn auto verscharen.
Uiteindelijk weet ik één van de tandeloze parkeerwachters te strikken die mij tegen betaling ( ja dat dan weer wel) uitlegt dat ik gewoon geduld moet hebben. Néééé! er is geen algemeen nummer dat je kunt bellen om je in de klem gezette auto te melden, legt hij me rustig uit... Nééé hier in Marokko hebben wij gewoon geduld!,.. thu!De politie komt vanzelf weer langs rijden,...
En dus (al begin ik inwendig toch nu echt te koken), probeer ik als een echte Marokkaanse mijn geduld te bewaren,enflei me daarom neer bij de eerste salon du thee,.. Ik bestel een kan rustgevende minth thee met heerlijke chocolade koekjes,( vandaag maar even geen lijnen)...en wacht rustig af, de politie komt vanzelf immers wel langs was me verteld en mijn parkeerwachter zal dit voor me in de gaten houden,...

Een uurtje of 2 later, 3 kannen thee verder en misselijke van de chocoladekoekjes,kwam dan eindelijk de politie! In groot ornaat en in 'militaire'colonne, alsof Koning Mohamed zojuist was aangekomen in Agadir! Ik hijs me op van het terras loop naar de zwaar gewapende mannen en zet mijn meest onnozele stem op...In mijn expres geïmiteerde gebrekkige Frans hakkel ik dat ik het gewoon niet begrijp.. :'je ne comprend pas,...
Maar erg onder de indruk is men helaas niet van mijn act... De sterk naar knoflook, of harissa ( het kan ook een combinatie zijn) geparfumeerde politieman , lacht zijn bruin getinte gebit bloot ( te veel minth thee gedronken vrees ik) Hij duwt me met zijn afgrijselijke grote geweer in de richting van het trottoir, en wijst druk gebarend naar het Arabische bord ( zie ik er verdorie uit dat ik Arabisch lezen kan?) en naar de wit met rood gestreepte blokjes aangebracht op de stoeptegels,... Langzaam valt bij mij de dirham,.... Ik parkeer dus noooit en dan ook jamais plus bij rood met wit gekleurde stoeptegeltjes!,... excuses moi!, en sorry mar mag dan nu! die reuze klem van mijn auto,..???!!!
Meneer de agent haalt vervolgens een indrukwekkend grote map uit zijn auto en presenteert met de rekening,... 7000 dirham! ( 700 euro!) jaaa daaaag! Dat zijn verdorie 7 maandsalarissen voor een gemiddelde Marokkaan uit Agadir,...
Ik overweeg in elkaar te zakken van ellende, maar ergens buiten mezelf hoor ik me strijdlustig tegen de agent, nee roepen,..' nee deze prijs klopt niet en betaal ik niet!!' De agent staat ne glazig aan en net als ik me realiseer wat ik heb gedaan en me wil verontschuldigen voor mijn brutale gedrag, zie ik de beste man opnieuw in de auto graaien naar een nieuw formulier met dit keer in grote letters een bedrag genoemd van 1500 dirham ( is 150 euro)... IK teken snel,de klem wordt verwijderd en als ik blij in mijn autootje weg rijdt, gaat de telefoon,.. Jessica!
Ik ben na dit avontuur zeker toe aan een lekkere lunch en dus haal ik haar op en samen rijden we iets later zandhappend en schommelend door het atlasgebergt richting bananavillage een plaatsje 20 kilometer ten noorden van Agadir, waar surfboys en girlsvan over de gehele wereld na toekomen omdat de golven er meters hoog zijn!Een paradijs dus voor golf surfers!
We ploffen op het eerste de beste smoezelige terras neer en bestellen een half litertje Marokkaanse Ksar wijn en twee grote kamelen biefstukken,.. Ja jullie lezen het goed, ze eten hier echt kamelenbiefstukken, en het is nog lekker ook!
We kletsen tot het koud wordt en de zon is onder gegaan!.. Er is weer een bewogen dag voorbij in Marokko,... pfff...

Ins allah.. zoals allah het wil! En heel veel liefs aan jullie allemaal,..


Tine

Surfing - surfing - Marokko

Hoi Lieve allemaal,

Hier weer eventjes een stukje schrijven vanuit Marokko, met een kleine update... Het is zondagochtend en eigenlijk had ik nu op de luchthaven moeten zijn voor de ontvangst van jawel 4 gasten,(tjonge jonge wat heb ik het druk hé) maar in plaats daarvan zit ik nu op mijn kantoortje met een lekker kopje koffie tot rust te komen omdat ik de bus na de luchthaven gemist heb door weer een nieuw avontuurtje met mijn autootje..pfff..!!!! Dit keer is het een lekke band! Mijn linke voorwiel lag vanmorgenvolledig plat, alsof de band vannacht is doorgesneden met en groot mes,( iemand die me niet mag?) .. Hoe dan ook door dit akkefietje met mijn autootje was ik vanochtend te laat voor de bus, omdat ik weer opnieuw afhankelijk was van de petit taxi's,.die op zondagochtend moeilijk te krijgen zijn,.. Niet heel erg want er kwamen uiteindelijk maar 4 gasten aan en ik had inmiddels Jes gebeld die mijn gasten wel voor me wilde opvangen... maar toch.....
Hoe dan ook vandaag dus geen luchthaven voor mij en dus besloot ik de taxi naar kantoor te nemen om wat kleine administratieve klusjes te doen en dit stukje te schrijven, wat erg moeizaam gaat wat ik heb echt overal en dan ook overal spierpijn,... Ik weet gewoon niet meer hoe ik moet zitten of staan,...De reden?

Vierdagen geleden heb ik mijn eerste iyte surfles gehad ( golf surfen)..Ik denk dat ik zeker 2 literzee water hebopgedronken, maar wauw wauw wauw, wat is kytesurfen gaaf zeg! Een nieuwe hobby is geboren, dit ga ik zeker vaker doen,...
Via Issam, een Marokkaanse collega van Jessica waren we vorige week in contact gekomen met Mohamed, een lange, goed gespierde, maar iets wat slungelige Marokkaanse jongen, met blauw groene ogen, lange rasta dreadloks tot ver over zijn schouders,waarvan de helft losjes in een soort knot gebonden was, én enorme jubeltenen ( ja dat valt mij dan weer op, nooit zulke rare tenen gezien!) (misschien beter grip bij het boarden?)
We kwamen Mohamed vorige week samen met Issam tegen op de luchthaven. Issam was er om de nieuwe neckerman gasten op te vangen en Mohamed, net terug uit Casablanca,stond met een groot surfboard onder zijn arm op hem te wachten,...
Onze vlucht was die dag vertraagt door een enorme mist in Marakech, waardoor de vlucht daar niet kon opstijgen, en dus plofte we met zijn allen bij het luchthaven restaurantje en dode we onze tijd met het drinken van veel te veel koffie., Gefascineerd door het kiteboard, met prachtig design, kwam het onderwerp natuurlijk al gauw op kitesurfen, en zo kwam het dat we door Mohamed werden uitgenodigd om op onze eerstvolgende vrije woensdag op surfles te gaan!

En dus vertrokken ikvierdagen geleden, samen met Jes, rond een uurtje of 12, in mijn meest 'sportieve' outfit: een surfrokje van o neil, en bijpassend topje,...richting Taghazoute. Dit dorpje, plus minus 40 kilometer, noordelijk van Agadir, is een droomlocatie voor windsurfers van over de hele wereld.
Over een strook van ongeveer 3 kilometer strekt zich een thermisch valwindgebied uit ( heb ik me laten vertellen) dat perfect is voor windsurfers.
Luid zingend op muziek van onze nieuwe Marokkaanse held Khalid, slingerde we het hoge atlasgebergtedoor richting ons sportieve avontuur! Het zonnetje stond al hoog aan de hemel dus een perfecte dag voor een frisse maar sportieve duik in de zee!
In Taghazoute, stond Mohamed ons al op te wachten met een groepje medecursisten. Mario ( een Italiaan, maar wonend in China) Daniel (een Spanjaard uit San Sebastian) en Guido (een Peruaan, wonend in Californië)..
Na iedereen aan elkaar voorgesteld te hebben, werd ieder een bord toegewezen. De mijne een klein wit bord, met een afgrijselijke grote groene kikker, die me van het bord grijnzend stond aan te kijken alsof hij wilde zeggen dat kytesurfen gaat je toch nooit lukken puh!,...
De borden werden vervolgens op het dak van jawel. MIJN!!! autootje geknoopt. En met een grote picknickmand met lekkere hapjes op de voorstoel, en met Jes, Guido en Mohamed op elkaar gepropt op de achterbank, reden we vervolgens over zandweggetjes hobbelendnaar een paradijselijke en adembenemende baai..
Echter al was de baai adembenemend zoals een mooie ansichtkaart, de weg na beneden er na toe was een ware hel!
Probeer jij maar eens met een super groot en zwaar kikkerbord, op te kleine teenslippers, en in minirok,langs loszittende rotsblokken, stekelige plantjes enonverwachte boomstronkjes, elegant én zonder jezelf en het bord te beschadigen na beneden te komen,.. not dus !!!! mission impossible!
Hoedan ook na 3 of 4 keer geheel verpletterd te zijn door mijn kitebord met KKKKK....kikker!,nam stoere Latino Guido, net op tijd mijn bord van me over voor het te pletter de afgrond in zal vallen...Nu zonder bord, nog een halfuurtje verder klauteren, vallen, glijden en opstaan,en ik was er, op banana beach!!En tot mijn grootste verbazing toch nog redelijk onbeschadigd ( nouja,..op een paar fikse schaafwonden na dan,...)
De les kon beginnen!
'surfing, surfing, windsurfing'......zongen we allemaal luidkeels, en wind was er hoor!! Na eerst een uurtje te hebben geoefend op het droge zand, (om feeling met je board te krijgen) en en stukje theorie over hoe we de golven moesten nemen? ...mochten we eindelijk van Mohamed de volle kolkende zee in! Een ongelofelijke ervaring!
Ploeterend en worstelend met je board tegen de veel te hoge golven, vond ik uiteindelijk mijn weg! Jaaa! ik stond zelfs even opmijn bord!... Dit is leven! Ik liet me als een echte surfdute, met de golven mee voeren naar de vaste grond! wauw! ( nouja soms dan)...
Uitpuffend op het strand en genietend van de lekkere broodjes dacht ik maar een ding, Dit ga ik zeker nog eens doen!....

Groetjes en liefs Tine

Salemmarikoem

Salemmarikoem allemaal,

Hier dan eindelijk weer eens eenstukje schrijvenvanuit Marokko met een kleine update,....Ik kom net terug van de luchthaven, en zit nu op mijn kantoortje achter mijn computertje,.. het is nog vroeg, ik schat een uurtje of kwartover 7 in de ochtend, dus nog een hele dag voor me en dus nog lekker rustig ophet kantoor, alhoewel de Aman van de naastliggende moskee, al luidkeels zijn gebed denkt te moeten brullen door de luidsprekers,... (mijn god, geen haan enMohamed Ali die er op dit tijdstip toch naar kraait!..pff) Ik roer in mijn kopje sterke nous nous (isMarokkaanse espresso) enwrijf in mijn ogen,...Ik ben een beetje moe en mijn hoofd voelt aan alsof mijn hersens in een dikke marinade van stroop ligt!
Ik hadnu eigenlijk druk achter de weekrapporten en administratie moeten zitten, maar het lukt me maar niet me te concentreren.Telkens als ik er aan begin dwalen mijn gedachten toch weer af naar vannacht, dus tja dan nu mijn tijd maar besteden aan een stukje schrijven naar jullie inplaats van zwoegen achter de administratie van TUI.

De hele nacht hebiksamen met één van mijn gasten 'meneer Henstel' doorgebracht in het plaatselijke ziekenhuis van Agadir, een van buiten troosteloze gebouw en van binnen al even armoedig, de hal een kale ruimte met hier en daar wat verdwaalde medische apparatuur en bedden met van die smoezelige matrassen, overal dokters met lange baardenin witte lange jassenen in de hoek een paar gammele tafeltjes waar hele families compleet met sluiers, tulbands en/of jasa arafatsjaals zaten koffie te drinken, te eten te bidden en te wachten op.......,. Zo ook ik,samen met meneer Henstel , een oude mannetje van rond de 70 schat ik, met een enorme moderne retro bril, leger groene survival broek (met van die grote zakken) en splinternieuwe lichtblauwe sandalen...
Zijn vrouwwasgisteravond onwelgeworden en dus belde hij me rond een uurtje of 11 een beetje paniekerigewakker,...., wel nondeju!...dus zat er maar 1 ding op, ik stapte iets later een beetje onwillig uit mijn bed, haalde snel en koud washandje over mijn gezicht, trok mijn Tui pakje uit de kast, raapte mijntas, telefoonen andere belangrijke spulletjes bij elkaar en spurtte10 minuutjes later 'fris en fruitig ( maar in hostess tenue en slippers bleek later, omdat ik deze in de haast was vergeten te wisselen voor mijn nieuwe tui pumps....een belachelijk gezicht!) met mijn automobiel vol gas naar het plaatselijk hospital in deMarokkaanse wijk Talborst, waar mevrouw inmiddels al was aangekomen met een loeiende ambulance. Meneer Henstel trof ik totaal ontredderd aan in de kille hal van het hospital... Een hersenbloeding begreep ik van de dokters,....en dus moest ze onder het mes, en was het wachten en daarnaast moest er veel geregeld worden, de verzekering moest gebeld worden, familie in Nederland moest op de hoogte gesteld worden, etc.... Niet het leukste werk van een hostess, maar helaas hoort ook dit tot de werkzaamheden, tja...

Nu ik hier zit realiseer ik me dat er ongemerkt al weer meer dan drie weken voorbij gegaan zijn zonder jullie op de hoogte te houden van mijnleventje hier in Marokko,..Ik ben de laatste paar wekenrelatiefdrukgeweest op de bestemming., waar door er helaas weinig tijd over bleef om te schrijven maaruiteraardis er in de afgelopen weken wel weer van alles gebeurd,...
Zo loop ik tot mijn grootste ergernis, sinds kort rond met grijs haar met aan de inplant een rare kleur oranje, werkelijk afschuwelijk! Dit omdat ik zo nodig eens naar een Marokkaanse kapper moest gaan voor het knippen van een nieuwecoupe, maar eenmaal in de kapsalon wisten ze me te overtuigde een subtiele kleurschakering in mijn haar te verven,... Het resultaat is echter weinig subtiel te noemen eerder verschrikkelijk opzichtig! en ik ben er nog steeds niet uit hoe dit schoonheidsprobleempje op te lossen,...
Daarnaast ben ik overvallen door een Marokkaanse kabouter plop op een brommer (je weet wel zo 'n Marokkaan inzo'n lange wollen jas met verticale strepen en een enorme puntcapuchon) Hij trapte me van de weg af, net toen ik in mijn autootje wilde stappen de langs de weg geparkeerd stond, ik klapte achterover tegen mijn auto aan en toen ik op de grond naast mij auto iets later weer bij bewust zijn kwamzag ik hem nog net de hoek omscheuren metaan zijn stuur bungelend mijn tui tas, .... Nee!
Ook heb ik sinds kort de grootste problemen met haast al mijn gasten in het hotel Tikida Dunas, omdat voor alle kamers met zeezicht sinds twee weken een berg zand is gestort( ze zijn aan het verbouwen) dus in plaats van zee zicht hebben mijn gasten nu géén zicht of beter gezegd zandzicht! Jippie! En zo kan ik nogwel eventjes doorgaan,.....
Hoe dan ook elke dag gebeurd er wel weer wat in Marokko, en hoewel ik het toch nog steeds wel naar mijn zin heb hier in Agadir, heb ik ook van die dagen waarop ikhet even helemaal gehad heb met de couscous, de tajine,de kamelen en de kamelenpoep!! (jawel!) het constante gebedelop straat en het elke keer maar weer moeten afdingenbij de kraampjesbij echt alles wat je koopt,...!!!
Ook de samenwerking met delokale agent loopt nog steeds moeizaam, Ali en Hasna blijven nog steeds de lijsten en/of te laaten/of niet volledig doorsturen waardoor het elke aankomst de luchthaven weer een verassing is hoeveel mensen er nu weerop mij staan te wachten, en de communicatie met mourad verloopt ook nog steeds stroef!
Maar natuurlijk gebeuren er ook hele leuke dingen hoor, zo ben ik in de vrije uurtjes nog steeds actief aan het kyte surfen, alvalt het achteraf toch wel tegen hoor om op de plank te staan.... heb ik gisteren de achterlandenvan Agadir onveilig gemaakt met een squad,heb ik haaien gevangen op een vissersbootje én gegeten( verassend lekker1) en ben ik een dagje in de leer geweest bij eensieradenmaker, die van kralen en zilver de prachtigste colliers maakt, fantastisch! maar over al deze avonturen zal ik jullie binnenkort als ik meer tijd heb wel verslagdoen,...

Het is nu inmiddels half negen en het kantoortje stroomt nu langzaam vol met bedrijvigheid, dus ga ik nog maar een kopje koffie halen bij het kraampje aan de overkant en nu dan toch maar aan deslag met de weekrapportjes,..

Oké, allemaal, heel veel lieve groetjes en tot mails,

(Fa) tine! zoals ze me hier noemen,..